Plukdag 12-10-2019

Zo, en eindelijk was het dan zover. Na een jaar hard werken in de wijngaard, mochten we eindelijk de oogst binnenhalen. Dat was toch niet helemaal vanzelfsprekend gezien de eerdere berichten omtrent meeldauw.
Om 10:00 uur stonden 10 personen klaar om de druiven binnen te halen. Allen voorzien van een wijnrode ‘In den Gevert-cap’ tegen mogelijke zon of regen. Zo raken we ook zeker niemand kwijt in de wijngaard.
Na samen het programma, wijze van plukken en volgorde van binnenhalen besproken te hebben, dook iedereen de wijngaard in.

(klik op een foto om deze te vergroten).

Helaas, we laten de blauwe netten tegen vogels en wespen zo lang mogelijk hangen. Dus de start betrof niet meer dan de honderden wasknijpers verzamelen, waarmee we de netten boven en onder vastgemaakt hebben. We troffen tussen de netten zelfs een enkele hoornaar aan, dus voorzichtigheid was geboden.

De netten rollen we ook netjes op en voorzien we van een rijnummer, zodat elk net volgend jaar weer in dezelfde rij terug kan (niet alle rijen zijn exact even lang).

Eerst werd de monarch binnengehaald, omdat we daar rosé van gaan maken. Dat doen we al op deze dag dus die mocht snel gekneusd en wel in het vat om al mooi rosékleurig te worden.
We hebben ervoor gekozen om hier rosé van te maken omdat de opbrengst monarch erg laag zou zijn. Deze druif heeft veel te lijden gehad van meeldauw en we oogsten alleen de echt goede trossen. Vorig jaar hebben van deze druif zo’n 30 kilo geoogst (een eerste oogstjaar). Dit jaar laten we het meeste hangen en hebben we 34 kilo.

Deze druiven hebben vervolgens  tot een uur of 4 (in totaal ook zo’n 4 uur) in het vat laten staan.

We zijn begonnen met 34 kilo aan geplukte druiven. Na het persen bleek er nog net iets meer dan 12 liter rosé over te blijven. De kleur blijkt na vier uur op de schillen alleszins redelijk te zijn.

Na de monarch bleek het ineens lunchtijd. Alhoewel iedereen klaar was om de grote oogst binnen te halen, moest eerst de innerlijke mens versterkt worden. Eigengemaakte worstenbroodjes (dank Goof), pompoensoep van eigen pompoenen, koffie, wijn en wat verder nodig was.

Na de lunch tijd voor de cabernet cantor. Deze is nauwelijks aangedaan door de meeldauw en hangt er mooi bij. Volle dichte trossen in een mooie rij aan de stokken. Een prachtig gezicht, maar ook een genot om te mogen plukken. Omdat deze druif er zo mooi bijhangt hebben we de controle van de trossen al in de wijngaard gedaan. Dat vertraagd het plukken iets, maar alles komt al schoon de wijngaard uit. Dat bleek wel zo makkelijk.

We plukken van de cabernet cantor in totaal 255 kilo.

Wat hadden we ons verheugd op het apparaat dat voor het kneuzen en ontstelen zorgt. 34 kilo monarch lukt nog (evenals de witte druiven die we een week eerder al geprobeerd hadden). Maar net toen we voor het grote werk wilden gaan gaf de kneuzer er de brui aan. De gehele stroomvoorziening van het atelier/wijnmakerij stopte ermee als we de kneuzer in bedrijf brachten. Blijkbaar een doorgebrande motor o.i.d. juist toen het echte werk begon.

We hebben natuurlijk wel een oplossing gevonden. We hebben het apparaat deels gemonteerd en vervolgens de boor van de juiste koppelingen voorzien (dank Arno!) om daarmee het apparaat in werking te zetten. Een provisorische oplossing die gelukkig wel werkte. En dat was ook nodig, want de plukkers brachten kratten en kruiwagens vol druiven, die zich opstapelden voor de kneuzer.

Ondanks een provisorische oplossing voor de kneuzer doet die wel waarvoor die gemaakt is. We hebben een grote bak, waarop de kneuzer staat, met daarachter een kleine ton. De gekneusde druiven en de steeltjes worden verrassend genoeg perfect gescheiden, zoals op de foto’s te zien is. Heel mooi en hopelijk functioneert hij volgend jaar goed.

En tenslotte de cabernet cortis. Daarvan hebben we net wat meer staan. Heeft helaas wel wat last gehad van meeldauw, maar er blijft voldoende goed wijnmateriaal over. De laatste paar rijen zijn ook echt de laatste loodjes die zwaar wegen. De plukkers hebben flink moeten sjouwen en werken om alle kratten volgepakt met druiven uit de wijngaard te krijgen. Uiteindelijk levert dat 309 kilo cabernet cortis op. Een mooie score, zeker gezien de hoeveelheid druiven die in de wijngaard achterblijft omdat deze niet geschikt bevonden worden voor de wijn.

Blij, ja erg blij was iedereen toen eindelijk het sein “wijngaard leeg”  kon worden gegeven. We hebben in totaal (na aftrek van gewicht van de kratten) 564 kilo druiven kunnen oogsten. Dus begrijpelijkerwijs ploften we voldaan neer in een makkelijke stoel. Een welverdiend wijntje (er was zelfs een enkele bierdrinker(?)) en een Quiche en speltbrood, lieten we ons zeker smaken. Napraten over een mooie oogstdag, met een flinke opbrengst, die de komende jaren nog zal groeien. We hebben nu nog veel trossen weggeknipt, omdat de stokken een grote hoeveelheid niet aankunnen. De druiven zullen dan niet voldoende rijpen.

Na wat eten restte ons enkele laatste opruimacties, maar het meeste lieten we staan tot de volgende dag.

De volgende dag hebben we gemeten. In tegenstelling tot vorig jaar, waarin we in het geheel geen suiker hebben toegevoegd aan de most, bleek dit jaar in het totaal iets meer dan 19 kilo nodig te zijn om te zorgen voor een acceptabel alcoholgehalte in de wijn. Dat hebben we toegevoegd en daarna ook de gist.

Nu staan alle vaten in de wijnmakerij gezellig te pruttelen. Enkele malen per dag duwen we de hoed (de schillen en pitten, die naar boven worden geduwd door de gisting) weer onder in de wijn. Zodat de smaken en kleur uit alle schillen en pitten wordt gehaald.

We laten dat zo ongeveer twee weken staan. Dan gaan we alles persen en verder laten vergisten in de vaten. Maar daarover meer in een volgend bericht.

Graag bedanken we alle plukkers en helpers in de wijngaard die deze oogst mede mogelijk hebben gemaakt. Marjo, Godelief, Nicole, Isabel, Arno, Gijs, Henk, Arie, Bert, Jan, Cor geweldig bedankt voor je hulp.